گیاه بهار نارنج

گیاه بهارنارنج 40 گرمی: میوه نوعی «سته» به قطر تا 10 سانتی متر با پوست ضخیم و نارنجی رنگ است.

پوست میوه، تلخ مزه ولی آب درون آن، ترش است.

قسمت مورد استفاده نارنج، گل، پوست میوه و آب نارنج می‌باشد که همگی دارای خواص دارویی هستند.

خلال بهار نارنج شامل پوست بیرون خشکیده میوه رسیده سیتروس اورانتیوم جدا شده از لایه گوشتی سفید می‌باشد.

گل های بهار نارنج به صورت منفرد و یا چندتایی در طول محور شاخه‌ها قرار گرفته‌اند.

این گل ها، معطر، ترد و شکننده هستند.

گل‌های نارنج به نام بهار نارنج در ایران مشهور است که قسمت مهم مورد استفاده آن می‌باشد.

در اواسط بهار گل‌های نارنج شکفته می‌شوند و سریعاً ریزان می‌باشند.

این گل ها جهت تهیه مربا و عرق بهار نارنج استفاده می‌شوند.

بهار نارنج و عرق آن به عنوان آرامبخش و مدر مصرف سنتی دارد.

بخش های طبی:

پوست تازه و خشک شده، میوه، گل‌ها، تخم و روغن استخراج شده آن.

پراکنش:

این گیاه بومی مناطق استوایی آسیا از جمله هند و چین است و در مناطق گرم و نیم‌گرم به خوبی رشد می‌کند.

در اسپانیا، جنوب آمریکا، کالیفرنیا، ‌برزیل، ایتالیا، ‌اسرائیل و همچنین در نقاطی از ایران از جمله استان‌های گیلان، مازندران و فارس رویش دارد و امروزه به طور وسیع در دیگر مناطق مثل مدیترانه کشت می‌شود.

طبیعت شکوفه‌های بهار نارنج:

بهار نارنج از نظر طب سنتی ایران طبیعتی گرم و خشک دارد.

کاربرد در طب سنتی ایران:

پادزهر سم گزندگان، شادی بخش، مقوی مغز و ریه و دستگاه گوارش است.

بوئیدن شکوفه آن مقوی مغز و تحلیل برنده زکام است و عرق آن که ماءالقداح و عرق بهار نامیده می‌شود، جهت رفع ضعف مغز و گشودن منافذ بدن و رفع نزله‌ها، بسته بودن منافذ استخوان پرویزنی، درد سینه، تپش قلب، قولنج، تقویت اشتها و از بین بردن آروغ و نفخ استفاده می‌شود و با آب کرفس در سنگ گرده و مثانه مؤثر است.

همچنین مصرف آن به همراه مرجان سائیده شده، برای طحال بسیار خوب است.

مصرف آن از طریق واژن، قاعده‌آور و اصلاح کننده وضع رحم است و با شیر مادیان به آبستنی کمک می‌کند.

در موارد اسپاسم به ویژه درد ناحیه شکم کودکان، ضعف اعصاب، بیخوابی های با منشاء عصبی، ضعف جریان گردش خون و ضعف نیروی جنسی استفاده می‌شود، اما زیاد بوئیدن آن موجب بی‌خوابی می‌شود.

گفته شده است که آشامیدن آن جهت درمان اسهال رطوبی مفید است و در درمان برونشیت مزمن نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

استفاده های بهار نارنج در طب چینی شامل درد اپی‌گاستریک، استفراغ و کم‌اشتهایی می‌باشد.

اثر بهار نارنج در ظرف مسی تا هفت ‌سال و در ظرف شیشه‌ای تا یک سال باقی می‌ماند.

کاربرد در طب نوین:

در دانش گیاه شناسی جدید موارد استفاده اثبات نشده گل و روغن بهار نارنج، درمان مشکلات معده و عصبی، نقرس، زخم دهان و آرامبخش برای تنش های عصبی و کم خوابی عنوان شده است.

موارد مصرف درمانی اسانس:

دارای اثر ضد افسردگی و آرامبخشی است.

همچنین برای نرم‌ کردن پوست های خشک و جلوگیری از شکنندگی مویرگ ها استفاده می‌شود.

برای این کار می توان یک یا دو قطره آن را با کِرِم ها مخلوط نموده و برای نرمی پوست استفاده کرد.

تپش قلب، ضعف جریان گردش خون، اسهال مزمن،‌ دردهای متواتر شکمی، نفخ، اسپاسم، سوء هاضمه، فشارهای عصبی و ناراحتی های مربوط به هیجان و عاطفه نیز از موارد مصرف اسانس بهار نارنج هستند.

این اسانس و اسانس حاصل از تقطیر برگ‌ها و شاخه‌های جوان، در تهیه ادکلن نیز مورد استفاده قرار می گیرند و همچنین به عنوان ماده معطر در داروسازی و نوشابه سازی نیز مصرف می‌شوند.

عوارض جانبی گل بهار نارنج و روغن گل:

هیچ ضرر و عوارض جانبی شناخته شده‌ای در ارتباط با استفاده مناسب از دوز دارویی معین شده وجود ندارد.

اشکال دارویی گیاه بهارنارنج 40 گرمی:

روغن، دمکرده، عرق، اسانس.

روغن:

روغن آن از تقطیر گل های کاملا باز شده و تازه آن به دست ‌می آید.

دمکرده:

برای آماده سازی یک چای دمکرده، یک قاشق دارو را به 150 میلی لیتر آب گرم اضافه کنید، 10 دقیقه صبر کنید و سپس آن را صاف نمائید.

عرق:

آب حاصل از تقطیر گل های بهار نارنج به نام عرق بهار نارنج خوانده شده، در آشپزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

عرق بهار نارنج در صورتی که دارای غلظت مناسب بوده و از آلودگی های میکروبی و قارچی مبرا باشد برای رفع بدخوابی، تسکین شوک ها و از بین بردن نفخ سودمند است.

آب مقطر بهار نارنج نیز در بی خوابی های عصبی و به عنوان آرام کننده و ضد تشنج کاربرد دارد.

عرق بهار نارنج به مدت یک سال از تاریخ تهیه اثر درمانی خود را حفظ می کند.

اسانس:

مهمترین مورد استفاده گیاه مذکور استخراج اسانس های موجود در اندام های مختلف آن است که به دلیل رایحه خاص خود، در صنعت عطرسازی طرفداران زیادی دارد.