گل آذین

در گیاه شناسی و علم شناخت اجزا و فیزیولوژی گیاهان،گل آذین به قسمتی از گیاه گفته می شود که گل ها روی آن تشکیل می شوند و جزء اندام هوایی گیاهان محسوب می شوند.

در متون علمی گل آذین را با واژه (Inflorescence)می گویند و به شیوه آرایش گل ها روی ساقه گیاهان گفته می شود.

گل آذین ها انواع مختلف دارند و دارای چندین اجزا هستند.

بطور کلی،گل آذین ها با خصوصیات متفاوتی مانند چگونگی آرایش گل‌ها بر روی ساقه،ترتیب شکوفایی گل ها و چگونگی گروه بندی گل ها در گل آذین توصیف می شوند .

در ادامه این مطلب به معرفی انواع گل آذین،اجزا و مشخصات این اندام از گیاهان می پردازیم.

انواع گل آذین

گل آذین‌ها شامل دو دسته است :

• گل آذین منفرد:

هرگاه دم گل بدون انشعاب باشه و انتهای آن به یک گل منتهی شود در این صورت گل آذین منفرد نامیده می شود.

مانند: گل لاله و بنفشه، گیاه زعفران و گل مینای چمنی .

• گل آذین مجتمع:

هرگاه دم گل انشعاب حاصل کند و هر انشعاب آن به یک گل منتهی شود در این حالت آن را گل آذین مجتمع می گویند.

مانند: گیاه گندم و گلابی .

همچنین انواع گل آذین را می توان به گل آذین ساده و مرکب تقسیم کرد.

در این نوع تقسیم بندی گل آذین ها را به ترتیب زیر تقسیم کرده اند:

گل آذین خوشه ای :

این نوع دارای محور اولیه طویل و گل های دمگل دار بر روی آن است مانند گیاه ورونیکا و شبو

گل آذین سنبله ای:

شبیه خوشه است و تفاوت آن با خوشه این است که دمگل ندارد و فرم کوچک شده سنبل را سنبلچه می گویند. مانند گیاه بارهنگ

 

گل آذین چتری :

نوعی گل آذین دیهیم که در آن تمام دمگل ها از یک نقطه محور اصلی خارج شده و غالبا برگ ها در قاعده چتر جمع شده و گریبان را می سازد. مانند گل آسترانتیا

گل آذین دیهیمی:

نوعی گل آذین خوشه ای است که به علت درازتر بودن دمگل های پایینی،همه گل ها در یک سطح قرار می گیرند. مانند گل ایبریس و گلابی

 

گل آذین کلاپرک:

محور گل آذین پهن شده و از پهلوها گسترش می یابد و نقاط رشد کننده در مرکز آن قرار می گیرند گل ها بدون دم گل بوده و به هم فشرده هستند.گل های مسن تر در کناره و دمگل های جوانتر ها در مرکز قرار دارند. مانند گیاه شکرتیغال و گل آفتابگردان

گل آذین گرزنی:

در این نوع محور اصلی به گل منتهی می شود و رشد بیشتر از راه ایجاد شاخه های جانبی گیاه انجام می پذیرد. مانند گیاه چای کوهی

گل آذین اسپادیس یا چمچه‌ای:

این نوع گل آذین،نوعی سنبل است که محور آن کلفت و گوشتی است. مانند گل شیپوری و خرما

اجزای تشکیل دهنده گل آذین

این بخش از گیاه در گیاهان تغییراتی در خود دارد.

این تغییرات می‌تواند شامل طول میان‌گره‌ها، آرایش برگ ها، متورم شدن، فشرده شدن، پیوستگی، چسبندگی و کاهش محورهای فرعی و اصلی شود.

اجزای مختلف گل آذین به شرح زیر می باشد:

دم گل آذین: به ساقه ای که گل آذین بر روی آن قرار می‌گیرد می‌گویند در واقع دم‌ گل پایه هر گل است.

میان آسه: به محوری که گل ها یا شاخه های فرعی گل آذین بر روی آن قرار می‌گیرند، “میان‌ آسه“ می‌گویند.

میوه‌ آذین: به مرحله‌ای که گل‌ آذین به میوه‌ تبدیل می شود “میوه آذین” می گویند.

گل منفرد: اگر گل بخشی از گل آذین نباشد به آن گل منفرد می‌گویند و دم گل آن را دم گل آذین می‌خوانند.