کنگر فرنگی

کنگر فرنگی اَنگَنار (نام علمی: Cynara scolymus) که در منابع طب سنتی ایرانی ارده شاهی نامیده می‌شود. نوعی گیاه یک ساله و

کنگر فرنگی

اَنگَنار (نام علمی: Cynara scolymus) که در منابع طب سنتی ایرانی ارده شاهی نامیده می‌شود.

نوعی گیاه یک ساله و بومی جنوب اروپا و کناره مدیترانه است.

غنچه این گیاه خوراکی است و بیشتر به صورت آب‌پز پخته می‌شود.

همچنین در ایتالیا این گیاه سبزی اصلی پیتزای چهار فصل در فصل بهار است.

در زبان فرانسوی به آن آرتیشو و در انگلیسی به آن آرتیچوک می‌گویند.

کنگر فرنگی یا انگنار گیاهی است علفی که در ایران نیز پرورش داده می‌شود و در طب جدید عصاره آن به صورت آمپول یا قطره به نام کوفیتول تجویز می‌شود.

ترکیب شیمیایی: اینولین، سینا روپکتین، سینارین، قندها، آنزیم‌ها، کافئیک اسید، اوژنول…

کنگر فرنگی

شرایط نگهداری

نور مورد نیاز: این گیاه باید در برابر نور زیاد خورشید قرار بگیرد.

آب مورد نیاز: این گیاه باید هفته ای سه بار آبیاری شود.

البته آبیاری زیاد این گیاه باعث پوسیدگی ریشه آن می‌شود.

خاک مورد نیاز: خاک این گیاه باید ترکیبی از خاک رس و شن حاصلخیز با زهکشی و مواد کافی باشد.

دمای مورد نیاز: این گیاه باید در روز در دمای ۲۰ تا ۲۴ درجه سانتیگراد و در شب باید در دمای ۱۳ درجه سانتیگراد نگهداری شود.

مصارف درمانی

افزایش ترشح صفرا از کبد؛
تقویت اعمال کبد؛
جلوگیری از تجمع چربی در سلول‌های کبدی؛
تحریک کلیه در دفع اوره و کلسترول؛
پایین آوردن کلسترول و تری‌گلیسیریدِ خون؛
درمان یرقان، قولنج کبدی، سنگ کیسه صفرا، و آب آوردن شکم؛
درمان سنگ کلیه، قولنج کلیه، درمان ازدیاد اوره خون؛
درمان بیماری‌های پوستی خارش دار؛
تب‌بُر؛
مؤثر در درمان رماتیسم و یبوست.

کنگر فرنگی

ارزش غذایی

ارزش غذایی ۱۲۰ گرم کنگر فرنگی: ۶۴ کالری، ۱۴٫۳ گرم کربوهیدرات، پروتئین ۳٫۵ گرم، ۰٫۴ گرم چربی، ۱۰٫۳ گرم فیبر، ۱۰٫۷ میکروگرم ویتامین B12 (27 درصد DV)

۱۷٫۸ میکروگرم ویتامین K (22 درصد DV)، ۸٫۹ میلی‌گرم ویتامین C (15 درصد DV)، ۵۰٫۴ میلی‌گرم منیزیم (۱۳ درصد DV)، ۰٫۳ میلی‌گرم منگنز (۱۳ درصد DV)، ۳۴۳ میلی‌گرم پتاسیم (۱۰ درصد DV)